Τι πρέπει λοιπόν να γίνει; Αυτό που έτσι κι αλλιώς θα γίνει. Να αναγνωρισθεί το δικαίωμα της Ρωσίας να συμπεριλάβει στο κράτος της τα ρωσικά της εδάφη, να ουδετεροποιηθεί η εναπομείνασα Ουκρανία, και να αρθούν άμεσα οι κυρώσεις που επέβαλαν στην Ρωσία, πρακτικά δηλαδή οι κυρώσεις που επέβαλαν στους ευρωπαϊκούς λαούς. Μήπως έτσι, την ύστατη αυτή στιγμή, αποφευχθεί η ενεργειακή και επισιτιστική κρίση που θα μας γονατίσει, και μήπως παράλληλα αποφευχθεί η συσπείρωση της μεγάλης ευρωπαϊκής δύναμης που λέγεται Ρωσία με ασιανούς υπεργίγαντες και μωαμεθανούς γίγαντες. Το ερώτημα είναι αν αυτό μπορεί να γίνει από τις παρούσες ευρωπαϊκές ηγεσίες ή, αν αυτές συνεχίζουν να μην το κάνουν, αν θα γίνει αμέσως μετά την αυτοκτονία τους, από τις διάδοχες καταστάσεις που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα προκύψουν από την ανατροπή τους. Όλα τα άλλα είναι λόγια του αέρα για αφελείς. Εκτός και αν κάποιοι, που έχουν ήδη εμπειρία στη ρίψη ατομικών βομβών κατά αμάχων, μεθοδεύουν τον αφανισμό του ανθρωπίνου είδους σε έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε μια τέτοια περίπτωση, η έγκαιρη «δύση» ανεγκέφαλων ηγεσιών της Δύσεως από την «λαϊκή (ή εθνική αν προτιμάτε) θέληση», αλλιώς Наро́дная во́ля (προφέρεται «Ναρόντναγια Βόλια» εις την ρωσική), – υπαρκτή ιστορικά και παράλληλα μυθική, με την επιπλέον παρατήρηση ότι «και ο μύθος κρύπτει νουν αληθείας» κατά Ανδρέα Κάλβο – θα αποτελέσει την μόνη ασφαλιστική δικλείδα ενάντια στον επαπειλούμενο όλεθρο της ανθρωπότητας. Χρίστος Γούδης ΥΓ: Εν όψει αυτών των επικείμενων εξελίξεων, καλό θα ήταν να αντιμετωπίζαμε έγκαιρα με πραγματισμό το θέμα των σχέσεών μας με την Τουρκία, τη στιγμή μάλιστα που διαρρέουν φήμες περί επαπειλούμενης από αυτήν προσάρτησης του 40% της Κύπρου, πριν είναι αργά. Για τον λόγο αυτό, επανέρχομαι για πολλοστή φορά στην πρότασή μου περί προσπάθειας εγκαθίδρυσης οριστικής καλής γειτονίας, με βάση την οποία: Α. Ένα κομμάτι της Κύπρου ανάλογο σε έκταση με την προ της κατοχής πληθυσμιακή τουρκοκυπριακή σύνθεση (20%) να περιέλθει στην Τουρκία και το υπόλοιπο (80%) στην Ελλάδα, στην οποία δικαιωματικά ανήκει. Β. Όσοι εκ των μουσουλμάνων της Θράκης νιώθουν Τούρκοι να εγκατασταθούν οριστικά στην Τουρκία και να κλείσει οριστικά η παρουσία του τουρκικού προξενείου στην Θράκη, ως μη έχοντος λόγο ύπαρξης εκεί. Γ. Τα χωρικά μας ύδατα και ο εναέριος χώρος μας στο Αιγαίο να παραμείνουν εσαεί ως έχουν και να περατωθεί κάθε είδους αμφισβήτηση ή πρόθεση επέκτασής τους, ένθεν κακείθεν των δύο χωρών. Δ. Στα πλαίσια μιας τέτοιας οικοδόμησης φιλίας, η οικονομική συνεκμετάλλευση της θάλασσας του Αιγαίου και της Κύπρου θα αποτελέσει την επισφράγιση μιας νέας προοπτικής ειρηνικής ανάπτυξης με αμοιβαία κέρδη σε όλους τους τομείς (οικονομικούς, πολιτικούς και πολιτιστικούς). Κι αυτά σας τα προτείνει ένας ακραιφνής εθνικιστής, ο οποίος πιστεύει ότι, σε περίπτωση που θα συγκρουσθούμε με την Τουρκία, οι Ένοπλες Δυνάμεις μας θα καταγάγουν μεν περιφανή νίκη, όμως στη συνέχεια η διπλωματική οδός που θα ακολουθηθεί, κάτω από την πίεση των μεγάλων «συμμάχων» μας (οι οποίοι, ειρήσθω εν παρόδω, ελέγχουν και χειρίζονται κατά το δοκούν τον μοχλό της οικονομικής μας επιβίωσης) θα μας επιβάλλει λύσεις λιγότερο εποικοδομητικές και προσοδοφόρες από αυτές που μόλις ανέπτυξα. Σκεφθείτε το. Είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ουκ έχω… Χρίστος Γούδης