Ένας μουσουλμάνος Βέλγος στράφηκε εναντίον τριών βελγικών κοινοτήτων. Η απαγόρευση του πέπλου παραβιάζει τα δικαιώματά τους στη θρησκευτική ελευθερία, τον σεβασμό της ιδιωτικής ζωής και την ελευθερία από διακρίσεις.
Ένας Βέλγος και ένας Μαροκινός ανέλαβαν επίσης δράση κατά της εθνικής απαγόρευσης του πέπλου. Ένας από τους δύο ενάγοντες ισχυρίστηκε ότι, σε αντίθεση με τις θρησκευτικές της πεποιθήσεις, απέφυγε να φοράει ολόκληρο πέπλο λόγω φόβου για πρόστιμο ή φυλάκιση. Η άλλη αισθάνθηκε εμπόδια στην ελευθερία της κίνησης και της ανάπτυξης, επειδή έπρεπε πλέον να μείνει στο σπίτι ως επί το πλείστον.
Οι τρεις ενάγοντες απέτυχαν στην ΕΣΔΑ. Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι οι εθνικές και τοπικές απαγορεύσεις για πέπλο στο Βέλγιο δεν παραβίασαν την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ΕΣΔΑ).
Η νομολογία της ΕΣΔΑ είναι σχετικά σαφής: Οι δικαστές το αφήνουν στα κράτη αν δέχονται γυναίκες σε niqab ή burqa. Κατά συνέπεια, μια απαγόρευση δεν παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η θρησκευτική ελευθερία ή η ελευθερία από διακρίσεις. Η ΕΣΔΑ δίνει μεγαλύτερη προτεραιότητα στο δικαίωμα του κράτους να ρυθμίζει τη χρήση θρησκευτικών συμβόλων παρά στο ατομικό δικαίωμα να ασκεί θρησκεία.
Το δικαστήριο έλαβε αυτή τη θέση σε παρόμοια υπόθεση από την Ελβετία:  Ένα μουσουλμανικό ζευγάρι από τη Βασιλεία εκανε μήνυση στο δικαστήριο του Στρασβούργου επειδή δεν ήθελαν να στείλουν τις κόρες τους σε υποχρεωτικά μαθήματα κολύμβησης. Τον Ιανουάριο του 2017, η ΕΣΔΑ απέρριψε την αγωγή. Το δικαίωμα στην κοινωνική ένταξη πρέπει να σταθμίζεται υψηλότερα από το δικαίωμα στην ελεύθερη θρησκευτική πρακτική.

Τάσος Λυμπερόπουλος 09.03.2021