Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να είμαι ειρωνικός ή  σαρκαστικός αλλά η διάγνωσή μου θα ήταν ότι οι πολιτικοί είναι μάλλον κρυπτοπληθωριστές. Αν και με έμφαση στιγματίζουν τον νομισματικό πληθωρισμό, τον  ενεργοποιούν μέσω της τακτικής τους και των πρακτικών τους. Η πολιτική μας θα έπρεπε να βασίζεται  περισσότερο σε οικονομικά και λιγότερο σε πολιτικά  κριτήρια. Γνώμων μας πρέπει να είναι ένα μέτρο μεταξύ οικονομικής στρατηγικής και φιλανθρωπικής σκοπιάς.

In an epoch characterized by monopolies, oligopolies,  monopolistic antagonism and polymorphous  inelasticities, our policies have to be more  orthological, but this should not be metamorphosed  into plethorophobia, which is endemic among academic  economists.

Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μονοπώλια,  ολιγοπώλια, μονοπωλιακό ανταγωνισμό και πολύμορφες ανελαστικότητες, οι πολιτικές μας πρέπει να είναι πιο ορθολογιστικές, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να  μεταμορφώνεται σε πληθωροφοβία, η οποία είναι ενδημική στους ακαδημαϊκούς οικονομολόγους.   

Nomismatic symmetry should not antagonize economic  acme. A greater harmonization between the practices of  the economic and nomismatic archons is basic. 

Therefore, I sympathize, although not without  criticism one or two themes with the apostles and the  hierarchy of our organs in their zeal to program  orthodox economic and nomismatic policies.

Γι’ αυτόν το λόγο αντιμετωπίζω με συμπάθεια, αλλά όχι  χωρίς κριτική διάθεση, ένα ή δύο θέματα με τους  αποστόλους της ιεραρχίας των οργάνων μας στον ζήλο   τους να προγραμματίσουν ορθόδοξες οικονομικές και  νομισματικές πολιτικές.

I apologize for having tyranized you with my Hellenic  phraseology. In my epilogue I emphasize my eulogy to  the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan  metropolis and my encomium to you Kyrie, the  stenographers.

Απολογούμαι που σας τυράννησα με την ελληνική μου  φρασεολογία. Στον επίλογό μου εκφράζω   με  έμφαση τις  ευλογίες  μου   προς τους φιλόξενους αυτόχθονες αυτής της  κοσμοπολίτικης μητρόπολης καθώς και το εγκώμιό μου   προς εσάς, κύριοι στενογράφοι.

Όπως βλέπουμε, οι περισσότερες λέξεις του λόγου είναι ελληνικής προέλευσης. Το εγχείρημα δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από ένα διανοητικό παιχνίδι.

Τα κείμενα μπορεί να εντυπωσιάζουν, αλλά είναι δεν είναι κατανοητά από οποιονδήποτε αγγλόφωνο ακροατή δεν γνωρίζει ελληνικά. Τα κείμενα αυτά, όσο κι αν εντυπωσιάζουν, είναι ελάχιστα κατανοητά από οποιονδήποτε αγγλόφωνο ακροατή δεν γνωρίζει ελληνικά. Όχι μόνο επειδή οι περισσότερες λέξεις που περιέχουν είναι σπανιότατες, αλλά επειδή πολλές από αυτές χρησιμοποιούνται με εντελώς διαφορετική σημασία στο λόγο του Ζολώτα απ’ ό,τι στα κανονικά αγγλικά.. Σαραντάκος

Κουβουτσάκη Κατερίνα, Φιλόλογος, glglory.com